بیا با هم حرف بزنیم! (روش های بهبود فضای گفتگو) پرده سوم

ادامه مهارت های گفتگو: 

د) از دل سخن گفتن 

با رعایت مصالح ادب و اخلاق، برای رسیدن به ارتباط عمیق و شفاف، از صمیم دل و رُک سخن بگوییم. پرگویی نکنیم و به حواشی بی اهمیت نپردازیم.  صداقت و شفافیت را رعایت کنیم و نقاطی که مبهم و مخفی است را بیان کنیم. از تظاهر دوری کنیم و به دنبال اعاده یا حفظ پرستیژ یا شخصیت نباشیم. 

نکته ها: 

1. حرف دلمان را از زبان خود بگوییم نه از زبان دیگران! 

2. از تک گویی هایی که شگفتی دیگران را برانگیزاند، پرهیز می کنم!

3. برای جلب توجه و تظاهر صحبت نکنیم! 

ه)گوش دادن:

به جای شنیدن، گوش دهیم یعنی فقط صدا را در گوش خود نداشته باشیم بلکه تمام توجهمان را به فهم و درک سخنان طرف مقابل اختصاص دهیم. مهم آن است که فارغ از هرگونه قضاوت، فقط و وفقط گوش دهیم و درک کنیم که طرف مقابل، چه می گوید. شرط خوب گوش دادن این است که ذهنمان را ساکت کنیم، زمانی که او صحبت می کند، در صدد جواب و قضاوت نباشیم. بسیاری از مواقع، هنگام شنیدن سخنان طرف مقابل، توجه کافی نداریم و طرف مقابل را نگاه می کنیم اما اصلا در ذهن خود با او نیستیم و در حال زیر و رو کردن افکار خودمان هستیم. 

مهارت های گوش کردن موثر: 

1- حضور ذهن کامل! 

2- استفاده از پیام های غیرکلامی (تایید سر، نگاه کردن، نشان دادن احساس)!

3- تکمیل نکردن سخن گوینده ( که نشان از برداشت های ماست و با تکمیل کردن سخنان او، در حقیقت،  جلوتر از او راه می افتیم و این غلط است)!

4- داشتن آرامش ذهنی، آزادی دادن و قضاوت نکردن! 

5- پرسش به موقع از ابهام هایی که در صحبت های طرف مقابل یافته ایم.  

6- گفتن برداشت خود از صحبت های او به دلیل آنکه مفاهمه صحیح شکل بگیرد.  

7- برای شروع کردن صحبت، عجله نکنیم و پس از پایان یافتن صحبت های طرف مقابل،  فکر کنیم و به او نیز  فرصت دهیم تا آماده سخنان ما شود. 

و) پرهیز از شتاب 

1. به نوبت صحبت کنیم نه همزمان!

2. پیش از آغاز سخن، کمی مکث کنیم! 

3. برای اندیشیدن و بررسی کردن گفته ها و شنیده ها وقت بگذاریم! 

4. از گوش دادن لذت ببریم! 

5.برای خود زمانی در نظر بگیریم که برای فهمیدن به آن نیاز داریم! 

6.باور کنیم که آموختن به زمان نیاز دارد! 

7. از عکس العمل شتابزده و عجولانه در برابر دیگران احتراز کنیم! 

ز) تعلیق باور ها و فرضیات 

نظرها و علایق و باورهای انسان شکل دهنده اعمال و گفتار او هستند، اما همین امور می توانند در برخی مواقع ایجاد مشکل کنند و موجب سوءتفاهم ها، و مشاجرات بی پایان شوند. ما نباید در گفتگو، عینک خاصی را به چشم بزنیم تا در نتیجه، قاطعیت و جزم گرایی ما در برابر حرفهای طرف مقابل از بین برود. به وسیله گفتگو می توان، عکس العمل های ناخودآگاه و اتوماتیک و زنجیروار را که در اثر الگوهای ذهنی به وجود آمده اند، از بین برد . تنها در چنین صورتی است که می توان به روند تحول در گفتگو، امیدوار بود و هوای تازه مفاهمه را استشمام کرد!

نکته ها: 

1. پیش داوری هایمان را بشناسیم!

2. از سر عادت یا تجربه های پیشین قضاوت نکنیم و یاد بگیریم که تا از صحت قضاوت خود، مطمئن نشده ایم، آن را نگوییم! 

3. به رنگ خاکستری هم فکر کنیم و تنها دنیا و اعمال و گفتار دیگران را سیاه و سفید نبینیم! 

4. قضاوت هایمان را وارسی کنیم، حتما در آنها اشکالاتی را خواهیم یافت!